Week 4 Identity

He bloglezers,

Ik heb besloten actiever te worden met mijn blog en heb wat mailadressen toegevoegd, als je geen interesse hebt, voel je dan vrij om het niet te lezen. Als je dat wel hebt, veel leesplezier en ik loop nog steeds wat weken achter, maar probeer dat in te halen :)

Persoonlijke reactie Week 4

De week begon een beetje rustig, ik moest nog een beetje bijkomen van de vorige week en het weekend, dat vol was geweest met journaal schrijven, chapel talk voorbereiden, weekenddienst, bedenken waar ik heen zou gaan op outreach, het nieuwe bijbelvers leren en de week van John Bills verwerken. En dan was er ook nog de open manier van lesgeven van Ada waar ik een beetje aan moest wennen. Dus we begonnen maandag met de vaste maandagdingen en dat was gewoon relaxt, ´s avonds had ik mijn chapel talk, was wel een beetje spannend, deed een worship oefening, pakte wel goed uit. Iedereen vond het een goed idee en het zou leuk zijn als we deze oefening op outreach ook nog eens zouden kunnen gebruiken.
Toen dinsdag, had niet zo´n zin in het vasten van te voren. Ik denk dat dat komt omdat vasten altijd aan mij voorgesteld werd als een trieste gebeurtenis, waarin je triest bent de hele dag en even aan alle ellende denk waar je maar aan kan denken. Maar we hadden eerst les, nog steeds een beetje inkomen voor mij, maar ik begon al opener te worden voor haar aanpak en kreeg enkele openbaringen, wat vet was. Toen kwam de intersession in plaats van de lunch waar ik Hans, de man die ik tijdens het lovefeast op een speciale wijze had ontmoet, weer tegen kwam. Hij had mij die vrijdag verteld dat ik naar Brazilie op outreach zou gaan, omdat ik van warmte en licht houd en dat ook weer uitdraag. Toen vertelde ik hem dat Brazilie inderdaad een outreachlocatie was en ik vertelde wat de andere twee opties waren. Hij zei dat ik beter bij Brazilie paste dan bij Indonesie vanwege de muzikale cultuur van Brazilie. Ik was die vrijdag redelijk overdonderd geweest door het profetische van Hans en nu ik hem weer tegenkwam vroeg hij mij of ik met hem wilde bidden omdat hij bij meer dingen bepaald werd voor mij. Ik stemde meteen in en we gingen samen naar de prayerroom. Daar vertelde Hans dat hij twee dingen voor me had, iets voor nu en iets voor de toekomst. Hij werd voor mij voor nu sterk bepaald bij het idee dat ik een sociaal hart had en dat ik vaak naar de problemen van anderen luisterde. Daarbij zei hij dat ik op moest passen dat ik de problemen van anderen niet als een last op mijn schouders ging dragen, want dat zou mijn vrijheid ontnemen. Ik kwam er later deze week steeds meer achter hoe waar dit was en dat dit allemaal gebeurde terwijl ik het zelf niet doorhad. Maar Hans had ook nog een tweede ding voor me, hetgeen over de toekomst. Hij zei dat ik leiderschap in me had en dat ik leiding zou gaan geven over een groep van oudere en jongere mensen. Dat dus over de toekomst.

Woensdagavond een avond over homoseksualiteit. Wederom veel geleerd. Ik had al wel een eigen theorie over homoseksualiteit. Die theorie was dat ik homo's in ieder geval erken, ik denk dat het zeker geen zelfverzonnen iets is als iemand zegt dat hij of zij homoseksueel is. Het interessante is dat je vaak ziet dat homoseksualiteit alles te maken heeft met hoe een kind zijn opvoeding beleefd heeft. Soms blijken kinderen weinig aandacht in de opvoeding en missen ze een stuk intimiteit. Dat kan van de ouders zijn, maar net zo goed van factoren buitenaf, school of wat dan ook. Daarmee zeg ik niet dat het in alle gevallen zo is dat de oorzaak zo dichtbij ligt, soms hebben mensen gewoon die gevoelens. Belangerijkste dat ik geleerd heb is dat in de meeste gevallen die mensen ook homoseksuele gevoelens zullen blijven hebben en dat we dat zullen moeten accepteren. Intimiteit zit namelijk niet alleen in relaties met een partner, maar ook in vriendschappen. Hetero´s blijven immers om wat voor reden dan ook, ook vaak alleen en dat is niet makkelijk, maar je hoeft intimiteit niet totaal te missen als single, homo of hetero. De beste omgangsweg met homo´s is begrip tonen voor hoe de situatie is ontstaan, het is daarbij wel belangerijk dat je blijft beseffen dat God het anders bedoeld had.

Als laatste wil ik zeggen dat maintenance ook steeds leuker wordt. Ik ben blij dat ik maintenance niet meteen totaal veroordeeld heb. Owja en dan nog een ding, nu de outreachteams steeds meer bekend worden, hoop ik dat de groep zich niet al gaat opsplitten. En het is moeilijk als je de teams al weet, er neutraal over de denken. God heeft de teams bij elkaar gebracht, dus het zal goed komen!





Voor de hardcore lezer nog even wat extra info over wat ik deze week in de lessen geleerd heb, best interessant, maar als je moe bent, stop gerust met lezen:

We hebben onze identiteit al bereikt, nu moeten we leren in die identiteit te gaan wandelen. Maar er zijn leugens die ons ervan weerhouden een identiteit in Christus te hebben. Omdat je zelf in die leugens gelooft is het moeilijk te ontdekken wat er niet klopt in je gedachtenpatroon, daarom is het goed je gedachten op te schrijven en ze door anderen te laten lezen. Wij denken vaak precies precies tegenovergesteld aan de bijbelse waarden. Zo denken we vaak dat we zijn doordat we iets hebben en dat we iets hebben doordat we iets doen. Maar de bijbel zegt dat we al een kind van God zijn en dat we daardoor wat hebben en dat we vanuit de liefde voor God ook willen handelen naar zijn wil. Het is ook een leugen dat je een lichaam bent met emoties en dat de geest maar iets vaags is. Maar het is weer eens andersom, je geest uit zich in emoties, die emoties vindt je weer terug in je lichaamshouding en je gezichtsexpressie. Je identiteit in Christus leggen betekent dus het accepeteren van de omgekeerde wereld. Genade accepteren betekent iets accepeteren wat je niet verdient, omgekeerde wereld. Maar als ik de liefde van God accepteer, accepteer dat Jezus speciaal voor mij aan het kruis is gegaan. En dat doet Hij niet zomaar, dat doet Hij omdat ik van waarde ben, omdat ik er mag zijn. Dat geeft mij dus zekerheid en zelf/acceptatie. Maar ook vrijheid komt daarbij kijken. Ik mag vrij zijn, vrij van al mijn zonden. Want mijn zonden zijn vergeven, doordat Jezus van mij hield. Ik was vergeven, ik ben vergeven en er zal ook geen oordeel meer zijn. De duivel zal mij voordurend aan proberen te klagen, tot en met de dag dat ik voor God zal staan. Zelfs daar zal hij mij proberen aan te klagen, maar als ik Jezus genade accepteer, hoef ik niet bang te zijn voor Gods oordeel. Als ik mijn identiteit in Jezus genade leg ga ik ook beseffen dat wat anderen van mij vinden niet het belangerijkste is. Anderen kunnen soms goeie raad geven en ik moet het advies van anderen zeker niet altijd zomaar als onzin beschouwen, maar wat God van mij vindt is het belangrijkste. En God ziet mij in eerste instantie gewoon als zijn kind en hij heeft mij onvoorwaardelijk lief, ook al ben ik niet perfect. Ik heb dingen van mijn karakter die niet perfect zijn, waar ik altijd moeite mee zal blijven hebben en ik heb mijn dagelijkse zonden, maar bij God mag ik gewoon komen zoals ik ben. En dat geeft me vrijheid om te zijn wie ik ben, geen prestatiedruk meer, slechts prestatiewil. Als laatste heb ik ook intimiteit als ik mijn identiteit in Christus leg. Want ik accepteer zijn liefde, waardoor ik zo opgevult wordt ben liefde dat ik het ook weer door kan geven. Het was een openbaring voor me waarin ik dacht, als ik genade accepteer, leer ik die vier dingen te accepteren; vrijheid, zekerheid, zelfacceptatie en intimiteit. Het is dus iets wat je gewoon krijgt als je het accepteerd en acceptatie is vertrouwen, kom maar op!

Als ik een nieuwe identiteit heb, kost het me tijd om te ontdekken wat die nieuwe identiteit precies inhoudt. Ik voel me nog niet meteen alsof ik totaal nieuw geboren ben, want ik heb jaren lang geleeft in mijn oude identiteit en het kost tijd en vertrouwen om ook het laatste rugzakje, het laatste beetje van de oude identiteit die je toch meer gewend bent, ook te geven aan Jezus. Ik geef dus alles op en dan moet ik vertrouwen op een identiteit, die ik eigenlijk nog niet ken. Het is als een truck en de nieuwe wielsporen moeten nog ingesleten worden, terwijl de oude er al zo duidelijk staan. Maar als de nieuwe staan, zal ik ook meer en meer gaan voelen dat mijn identiteit in Jezus ligt.

Het begint bij het simpel accepteren van genade, als ik dat niet doe, zal ik ook telkens in mijn leugens bevestigd worden. Omdat de oude sporen er al zo duidelijk staan, zoek ik bijna naar een bevestiging in mijn leugens, omdat je op die manier weer in je oude spoor komt. En we hebben beter een valse identiteit dan geen identiteit. Vaak gaan de wortels van leugens terug naar onze jeugd, de manier waarop onze ouders met ons omgingen of gebeurtenissen van toen. Als we ouder worden kan het kind in ons terugkomen, de leugens komen dus weer boven. Vaak zijn we bang om het kind in ons een mond te geven, want als we het laten spreken, komt het heel dichtbij en zijn we bang er niet goed mee om te gaan. En het kind herrinert ons vaak aan narigheid. Wanneer je niet veel aandacht krijgt van je ouders in je opvoeding, kan je een gevoel ontwikkelen dat je het niet waard bent veel aandacht te krijgen. En dat gevoel blijft maar terug komen, daar willen we dan niet naar luisteren, want dat herrinert ons aan en nare leugen en ergens aan de nare oorzaak van de leugen. Maar door er niet naar de luisteren, vergeet je de waarheid tegenover de leugen te zetten, waardoor de leugen niet echt ontkracht is. Soms kom je dan ook in een identiteitscrisis, want je wilt de leugen niet geloven, maar je geeft jezelf ook niet de kans ermee te breken en de waarheid te geloven, dus weet je niet meer wat je nou wel wilt of moet geloven.

Jezus accepteren is een rechtvaardigingsproces, je neemt aan dat je zonden vergeven zijn en dus dat je vrij bent. Daarna komt het heiligsproces, dat is het proces van voelen en uitleven dat je gered bent. Ik geloof het wel, maar voel het nog niet, is slechts een zoethoudertje van de duivel. Want de ’ maar’ ontkent het ik geloof het wel. Je zegt eigenlijk ik geloof het wel, maar geloof het niet. Want het gaat in de eerste instantie om geloof en vertrouwen en het gevoel zou je niet terug moeten houden. Het gevoel is slechts een geniaal gevolg van je moedige vertrouwen ook al voelde je het eerst niet.

Door de intimiteit met God, heb ik een identiteit in Hem en ik krijg van hem de autoriteit om de duivel weg te sturen en gewoon lekker op Jezus gefocust te zijn. De duivel is als een muis met een microfoon, Hij is al verslagen, maar soms word ik nog overdonderd door de herrie die uit zijn mircofoon komt. Ik kan de boze machten gelijk geven over het feit dat ik het zelf niet kan en dat is juist weer een grotere getuigenis over hoe geweldig Jezus genade is geweest voor mij. Maar waarom moet het dan zo lang duren voordat God zijn werk afmaakt? Omdat God rekening houdt met ons proces in de relatie met Hem. Hij geeft mij een kans hem te leren kennen in zijn plan om voor eens en voor altijd af te rekenen met de boze machten. Tot die tijd is het belangrijk dat ik me wapen met de wapenuitrusting van God klaar heb liggen. Dat ik mezelf vul met een omgeving van God, met bijbelverzen en met teksten van christelijke liederen. Zodat ik de waarheid altijd paraat heb tegen de leugens van de duivel. Ik kan met de waarheid de bolwerken van de vijand te lijf gaan. Een bolwerk is een negatief denkpatroon dat zichzelf telkens bevestigd door bijvoorbeeld afwijzing op afwijzing, waardoor je geen hoop op verandering hebt. Maar de waarheid zet vrij en vernieuwd, bied hoop op de toekomst. Het zou dus wijs zijn me te wapenen met de waarheid van God.