Eerste Dagen DTS

Hoe heb ik mijn DTS tot nu toe ervaren?

Ik kwam anderhalve week geleden binnen op woensdag. We zouden eerst introductiedagen hebben tot zondag. Ik merkte die eerste woensdag meteen al de gastvrijheid op van de mensen die rondliepen op de plek waar we les zouden krijgen. Dat gebouw heette Heidebeek en lag in Heerde. Er moesten wat zakelijke dingen worden geregeld en daarna zouden we naar onze slaapplek genaamd licht in’t duster gaan in Epe. Daar aangekomen werden mijn moeder en ik meteen rondgeleid en kreeg ik mijn kamer aangewezen. Ik sliep op een grote kamer met zes anderen.

De eerste dagen kregen we vooral veel praktische informatie en deden we spelletjes om elkaar een beetje beter te leren kennen. Het was al meteen een vrij gezellige groep en ik was ook blij met mijn kamergenoten. Ik was benieuwd naar de motivatie van anderen om een DTS te gaan doen en vroeg daar dus ook naar, waardoor ik meteen een aantal leuke gesprekken had over de manier waarop God hen naar de DTS had geleid. De anderen bleken dus meer dan gezellig alleen, wat ik zeer positief vond.

Het eerste weekend moesten we al meteen onze getuigenissen geven voor de groep. Het moest niet, maar het zou wel zonde zijn als je het niet deed. En dus begon de staf een voor een hun persoonlijke verhaal op tafel te gooien en daarna waren wij aan de beurt. De eerste avond wachtte ik een beetje af en waren er een aantal anderen die van wal staken met heftige verhalen. Je kon merken dat de sfeer in de groep vertrouwd was en dat iedereen daardoor heel open was met zijn of haar verhaal.
Die zaterdagavond heb ik zelf mijn getuigenis gedaan en ook alles op tafel gegooid wat ik maar wilde vertellen en dat voelde zeer goed. Die avond zijn we als kamer ook voor het slapen gaan met z’n allen gaan bidden en dat voelde ook weer zo goed, dat we besloten hebben dat voort te zetten. Wij hebben het inmiddels al een aantal keer gedaan, met kleine en grotere groepen en elke keer is het weer bijzonder. We merkten ook echt dat gebeden beantwoord werden. Zo baden we voor een meisje uit Noord-Ierland, zij zat ook in onze groep en kon zich nog niet zo thuis voelen in de groep. De dag nadat we voor haar hadden gebeden deed ze haar getuigenis en we zagen aan haar dat ze meer los begon te komen, geweldig! Dit is een van de vele voorbeelden.

Maandag begon de eerste lesweek. We hadden een spreken uit Australië. Hij ging het een week lang hebben over discipelschap en het kruis. We kregen daarbij een tekst waarin staat dat Jezus tegen zijn discipelen zegt dat wie hem wil volgen, zichzelf moet verloochenen zijn kruis op zich nemen en hem moet volgen, best heftig! We hebben in een week geleerd wat het is om echt alles op te geven en Jezus te volgen. Ik zou het niet na kunnen vertellen, want deze spreker was echt heel goed.

Verder zit ik drie middagen in de week in het maintenance team. Iets waarvan ik eerst dacht dat het totaal niet bij me paste, omdat ik mezelf totaal niet handig vind, maar achteraf vind ik het best leuk om dit te doen. Deze ‘work duty’ hoort er ook gewoon bij en zo heb ik van de week ineens in de staf-keuken een afzuigkap geïnstalleerd en heb ik in een tractor gereden met aanhangwagen om de takken die we hadden omgekapt op te halen. Zo maak je nog eens wat mee.

We doen ook veel aanbidding door muziek heen en zeker een keer per week voorbede, dat is allebei zeer bijzonder. We hebben ’s middags op Heidebeek een warme maaltijd samen met vele andere mensen die ook iets binnen Jeugd met een Opdracht doen. Het is bijzonder om te zien hoe zoveel verschillende mensen uit verschillende landen en met verschillende projecten zo liefdevol met elkaar samenwerken. Er lopen Indonesiërs rond, Indiërs, Ieren, Belgen, Denen, Amerikanen, Afrikanen en waarschijnlijk nog wel meer mensen uit verre landen, die ik nog moet leren kennen. Maar er heerst echt de sfeer van een liefhebbende gemeenschap. Er zijn veel stafleden van verschillende projecten met kinderen en je ziet die kinderen daar de hele dag rondrennen en je beseft je dat die kinderen in de meest liefdevolle en veilige sfeer opgroeien. Geweldig om te zien!

Ik geniet elke dag van deze sfeer en merk dat ik ook echt aan het groeien ben. Ik merk dat God bezig is om mij klaar te maken zodat hij zijn werk door mij heen kan doen. Ik merk dat ik geduldiger word, beter kan luisteren naar anderen, dat ik nederiger word en dat ik echt mezelf ben hier. Ik zou nog veel meer kunnen vertellen over wat er gebeurd is of wat we allemaal doen, zoals het sporten in het weekend of de gebeurtenissen in de vrije tijd, maar ik laat het voor nu hierbij.

Wat wil ik van deze lesweek meenemen in mijn eigen leven?

Andrew begon al meteen over dat het geen toeval was dat de groep was zoals hij was. Het is geen toeval, we zijn hier allemaal bij elkaar gebracht door God en wij kunnen dus ook van iedereen in deze groep wel wat leren. Dat was wel een eye-opener, ik was daar niet zo gefocust op. Ik was eerder gefocust op leren van staf of sprekers.

Daarbij kwam dat je niet teveel met jezelf bezig moest zijn en dat je tijd moet nemen om naar anderen te luisteren. Ik ben niet zo’n goeie luisteraar, dus beter leren luisteren is nooit verkeerd voor mij. Maar ook zei Andrew dat we voor anderen moesten gaan bidden en als je een woord hebt voor anderen dat ook delen. We hebben dat ook geprobeerd en dat pakte zeer goed uit.

Hij zei ook dat de DTS een privilege is en dat je dus elke kans om hier te leren, in deze atmosfeer waarin je minder afgeleid word en waar je zoveel goeie invloeden om je heen hebt, ook echt moet pakken. Dat maakte me echt enthousiast om elke halve kans, waar dan ook, echt met twee handen aan te pakken.

Eerst ochtend gaat het over de ark, waar de ark is, daar is God. Nu is er een spreekwoordelijke ark, de aanwezigheid van God en wij moeten die zoeken. Omdat wij meer van God willen. Daarbij zei hij dat discipelschap niet is dat je iets doet, maar het gaat erover dat je iemand word. En die iemand is natuurlijk Jezus, God. Wij willen hem niet alleen volgen, wij willen ook op hem gaan lijken. En we moeten dat niet een beetje willen, maar we moeten er echt alles voor over hebben om ook maar een beetje op hem te gaan lijken. We proberen op Jezus lijken altijd makkelijker te maken, zo normaal mogelijk blijven, ons oude leven kunnen blijven leven en toch.. toch het goeie van Jezus volgen ook nog even mee te nemen. We moeten proberen voor het hoogst mogelijke te gaan. Zoveel mogelijk op Jezus lijken betekent dat je offers moeten maken en dat is niet makkelijk. Een lam dat geofferd word maakt ook geen compromissen. Maar als je een vernieuwd denken hebt en Jezus liefde gaat zien en begrijpen, dan wil je niet anders dan vol gaan voor hem. Efeze 3: 14-21. En dan is er ook geen compromis voor de kracht van de Geest, we kunnen dan doden opwekken door de kracht van de Geest. Dus door Jezus liefde te accepteren ontvang je de Geest enorm sterk. Niemand zei ooit: ik ben geïnspireerd om gemiddeld te zijn, wees dan ook niet gemiddeld en sluit geen compromissen.

God kon alle ellende in een vingerknip beëindigen. Maar uit pure liefde deed hij dit niet. Hij koos om er aan te werken met ons en door ons. Hij ging niet langs ons heen, egoïstisch als hij had kunnen zijn, hij koos ervoor ons de tijd te geven een relatie met hem aan te gaan, ons geluk aan te bieden. We zijn geen robots die worden geordend door Gods vingerknip, we zijn wezens met een vrije wil om te kiezen voor een relatie met God.

Wij moeten Gods wil leren accepteren. Misschien zouden wij met duizend man hebben geprobeerd Jezus te beschermen voor de dood. Maar het was Gods keuze Jezus aan het kruis te laten sterven, zodat wij nu bevrijd zijn van alle angst en dood. Alles dat groter is voor ons dan God is een gebrek aan het volgen van Jezus. Wij zijn gemaakt om Jezus te volgen, het geeft ons een doel, het geeft ons identiteit. En als iets waard is om voor ter sterven is het ook waard er vollebak voor te leven.
Jij bent misschien de enige Jezus die iemand tegenkomt en wat voor Jezus wil je dan zijn? Je moet ervoor kiezen en dat klinkt simpel, maar is het dat ook? Je kan een heel leven dichtbij God zijn en hem aan het werk zien en hem ervaren, maar nog steeds niet hebben gekozen. Het volk van Israël had dat een beetje. Veertig jaar in de woestijn zagen ze het ene wonder na het andere. Er kwam manna uit de hemel, water uit een rots en nog veel meer.. en toch waren ze Gods grote daden weer na een paar minuten vergeten en gingen ze weer afgoden aanbidden. In hoeverre zijn wij als Israël? Zijn wij niet ook naar een paar verleidingen weer helemaal afgeleid van God? Dus in hoeverre hebben wij onze keuze gemaakt is de vraag. Standvastigheid helpt ons en iedere dag moeten wij weer voor hem kiezen.

Vaak laten wij kleine zonden gewoon voor wat het is, want het gaat toch om het grote plaatje? Het gaat er toch om dat wij over het algemeen goed bezig zijn? Toch kunnen de kleine zonden je uiteindelijk fataal worden. Vergelijk het met een wijngaard in Australië. Veel vossen maken holen onder de grond. Dus maken de wijnboeren een hek om de wijngaard. Maar een klein vosje graaft een gat onder de grond door en nestelt zich onder de wijngaard. Een klein vosje, niks aan de hand, de wijngaard doet het nog steeds prima, niks aan te zien. Maar dat ene kleine vosje krijgt jongen en zo komen er langzaam steeds meer kleine vosjes totdat overal onder de wijngaard kleine vosjes zitten en de wijngaard niet meer stabiel is en instort. Dus die kleine zonden die eerst zo onschuldig lijken zijn een opening voor de duivel om meer kamers van je hart open te breken. En zo een voor een heel subtiel de controle over te nemen, totdat je instort.

Kijk naar de eigenschappen van Jezus en probeer die in jezelf te ontwikkelen. Bid voor die ontwikkeling en God zal je in situaties brengen waarin je voorheen je eigen weg ging maar nu op Jezus kunt proberen te lijken. Geef ook je rechten op aan Jezus. Wij hebben recht op vrije tijd en comfort en eigen keuze in de liefde. Maar als we deze rechten teruggeven aan Jezus van wie we ze uiteindelijk ook gekregen hebben, zullen we tot ons volle recht komen. Vertrouw erop dat God beter weet wat er met ons leven moet gebeuren dan wijzelf. Het gouden woord is overgave.

Heiligheid is het laten zien wie Jezus is in bepaalde situaties. ‘The holy response’ is dat je de do’s ziet en niet de dont’s. Ben je geïrriteerd over een bepaalde persoon, ga hem niet afzeiken, maar bid voor hem en zegen hem in de naam van Jezus. Wil je stoppen met stelen, probeer niet te stoppen, maar begin weg te geven en je wilt op een gegeven moment niet meer stelen, want dat spreekt je inner drive tegen. Ben je altijd negatief, ga dan juist positief proberen te doen in plaats van minder negatief en je zult groeien. The Holy Response!

Die gozer heeft me zoveel geleerd in een week!